Η φαρσοκωμωδία στη Γαλλία, με την επιβολή φόρου 75% στα εισοδήματα άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ, είναι σαν τη Λερναία Ύδρα…
Εκεί που λες ότι τελείωσε, ανακαλύπτεις όχι ένα αλλά δέκα νέα επεισόδια μιας υπερπαραγωγής που δεν προορίζεται για να διασκεδάσει τους Γάλλους, αλλά τον υπόλοιπο κόσμο με τις ανατροπές και τις εξελίξεις της.Πρώτα, ήταν η ιστορία της «εξορίας» του κινηματογραφικού Οβελίξ (Ζεράρ Ντεπαρντιέ) στο Βέλγιο για να προστατέψει τα διόλου ευκαταφρόνητα εισοδήματά του απο τον κινηματογράφο, τα πετρέλαια και τις λοιπές επιχειρήσεις και δραστηριότητές του.
Μετά, ήρθε το...
ξέσπασμα του Γάλλου πρωθυπουργού που τον αποκάλεσε «άθλιο» για αυτή του την απόφαση και η πολεμική που ακολούθησε.
Την ίδια στιγμή, το Συνταγματικό Συμβούλιο κήρυξε αντισυνταγματική τη νομοθετική ρύθμιση για φόρο 75% και, παρόλο που ο Ολάντ υποσχέθηκε να δράσει γρήγορα και να προτείνει μια νέα ρύθμιση, κυβερνητικός αξιωματούχος δήλωσε στο πρακτορείο Reuters ότι ο φορολογικός συντελεστής -κατά πάσα πιθανότητα- θα είναι πολύ χαμηλότερος. Και αν τελικά το μέτρο εφαρμοσθεί, αυτό δεν θα γίνει πρίν από το 2014. Τρέχα γύρευε, δηλαδή, μέχρι ίσως να ξεχαστεί …!
Σ’ όλα τα αυτά, αυτοπροσκλήθηκε κι ο Πούτιν που χορήγησε τη ρωσική υπηκοότητα στον Ντεπαρντιέ, κάνοντας την Μπριζίτ Μπαρντώ να… ζηλέψει και να ανακοινώσει ότι θα ζητήσει να γίνει κι αυτή Ρωσίδα, αν ο Ολάντ δεν δώσει προεδρική χάρη σε… δύο ελέφαντες που προορίζονται για ευθανασία !
Αν όλα τα παραπάνω ήταν ταινία, σίγουρα θα ήταν ψυχόδραμα με πρωταγωνιστή τον Φρανσουά Ολάντ που παγιδεύτηκε μέσα σε μια προεκλογική υπόσχεση -την υπερφορολόγηση των Κροίσων- την οποία έδωσε για να προσελκύσει τους ψηφοφόρους της άκρας Αριστεράς, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν θα μπορούσε να την τηρήσει.
Το ψυχόδραμα έφτασε στην αποκορύφωση του με την προσβολή του Γάλλου πρωθυπουργού στον Ντεπαρντιέ και την υπόθεση να γίνεται Ανατολικό Ζήτημα, με την εμπλοκή του προκλητικού προέδρου της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, που ήρθε να υπενθυμίσει δύο πράγματα:
Πρώτον, ότι είναι απόλυτος κυρίαρχος στην χώρα του και κάνει Ρώσο και Ρωσίδα όποιον επιθυμεί στο άψε – σβήσε, αρκεί να είναι διάσημος ή ισχυρός ώστε να ικανοποιείται η γνωστή μεγαλομανία του,
Και δεύτερον, ότι γνωρίζοντας την δύναμη της Ρωσίας, γράφει στα παλιά του υποδήματα διπλωματικές σχέσεις και ομολόγους που φαντάζουν ανίσχυροι μπροστά του.
Από την άλλη, η ιστορία με την χορήγηση της ρωσικής υπηκοότητας αναδεικνύει τον φορολογικό παράδεισο της Ρωσίας, όπου όλα τα εισοδήματα φορολογούνται με συντελεστή 13%, ενώ εμμέσως υπενθυμίζει τις σχέσεις του Ντεπαρντιέ με αμφιλεγόμενους νεοτσάρους, είτε αυτοί είναι Μοσχοβίτες, είτε Ουζμπέκοι είτε Τσετσένοι.
Όμως πέρα απο τη φαρσοκωμωδία ή το ψυχόδραμα, όπως θέλετε πείτε το, αυτή η ιστορία που ξεκίνησε από ένα επικοινωνιακό τέχνασμα του Ολάντ αποδεικνύει ότι η φορολόγηση με συντελεστή 75% των εισοδημάτων των πλουσίων είναι ένα τριπλό φιάσκο.
- Πρώτα απ’ όλα οικονομικό φιάσκο, γιατί πολλοί εύποροι που στηρίζουν τη γαλλική οικονομία «παίρνουν των ομματιών τους» και φεύγουν.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Le Monde oλοένα και περισσότεροι Γάλλοι θέλουν να γίνουν Βέλγοι. Το 2011 μόλις 63 άτομα υπέβαλαν αίτηση για χορήγηση της Βελγικής υπηκοότητας. Το 2012 όμως, ο αριθμός τους διπλασιάστηκε, με 126 γάλλους υπηκόους να θέλουν να γίνουν Βέλγοι. Σίγουρα ο αριθμός δεν είναι μεγάλος, όμως η αύξηση της τάξης του 100% υποδηλώνει ίσως μια τάση φυγής απο τη χώρα, όπως επισημαίνει και η Le Monde .
- Πολιτικό φιάσκο.
Η φορολογική ρύθμιση κρίθηκε αντισυνταγματική και δίχασε τον πολιτικό κόσμο της Γαλλίας, ακόμη κι αυτόν της Αριστεράς που αρχικά την είχε στηρίξει. Υπάρχουν πολιτικοί που υπενθυμίζουν μια κινέζικη παροιμία, η οποία λέει, πως «όταν η εξουσία θέλει να αδυνατίσει τους πλούσιους, πεινάνε οι φτωχοί» και ζητούν να σταματήσει εδώ και τώρα η συζήτηση της υπερφορολόγησης γιατί κάνει περισσότερο κακό απ’ ό,τι καλό.
Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται όσοι απαιτούν απο τον Ντεπαρντιέ, και τον κάθε Ντεπαρντιέ, να στηρίξουν τη χώρα και να αφήσουν κατά μέρος την απληστία που καταστρέφει τη μεσαία τάξη.
- Τέλος, πρόκειται και για διπλωματικό φιάσκο.
Εκτός απο τον Πούτιν, τα πλούσια πορτοφόλια της Γαλλίας στοχεύει ο Ντέιβιντ Κάμερον που στρώνει κόκκινο χαλί σ’ όσους Γάλλους πούν «au revoir» στον Ολάντ, ενώ στο Βέλγιο κυβερνητικοί παράγοντες τρίβουν τα χέρια τους απο ικανοποίηση βλέποντας τους γείτονές τους να επιλέγουν ως τόπο μόνιμης κατοικίας την πατρίδα τους, για να τύχουν καλύτερης φορολογικής μεταχείρισης.
Μαρία Δεναξά
aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου