Για τους Γερμανούς το ελληνικό πετρέλαιο

Σε έκθεσή της Deutsche Bank ο αναλυτής υποστήριζε πως στον υποθαλάσσιο χώρο νοτίως της Κρήτης υπάρχει φυσικό αέριο και πετρέλαιο άνω των  400 δισ.  ευρώ από τα οποία με βάση τη συνήθη διεθνή πρακτική στα δημόσια ταμεία θα μπορούσαν να εισρεύσουν περί τα 200 δισ. ευρώ.

Λίγες μέρες νωρίτερα ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στη γερμανική Βουλή υιοθετούσε την γραμμή ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας πως μια κατάρρευση και αποπομπή της Ελλάδας από το ευρώ θα είχε καταστροφικές συνέπειες στην Ευρωζώνη…

Πριν από λίγες μέρες πάλι  η WSJ  είχε αφιέρωμα στην φαινόμενο Γέρων- Παϊσίος οι εν ζωή θιασώτες του οποίου συνταράζουν το πανελλήνιο με αλλεπάλληλες  εκδόσεις συλλογής προφητειών του τύπου: «Θάρθει η ώρα που θα κυβερνήσουν τα άλαλα και τα μπάλαλα…  ή έχει κόλλυβα στο ζωνάρι της η Τουρκία…».

Είναι κατανοητό πως οι απελπισμένοι άνθρωποι  γίνονται πιο εύπιστοι. Οι «αετονύχηδες»  των χρηματιστηριακών αγορών το γνωρίζουν αυτό και έτσι εξηγείται πως τα περισσότερα χρήματα δεν τα βγάζουν κατά την άνοδο, αλλά στην πτώση υποσχόμενοι στους αδαείς ταχεία αναπλήρωση των χαμένων, με ένα – δυο κόλπα. Φυσικά στο τέλος όχι η αναπλήρωση δεν έρχεται αλλά τα θύματα χάνουν και αυτά που δεν έχουν…

Μπορεί ένας αναλυτής όση  ιδιαίτερη πληροφόρηση και να διαθέτει να γνωρίζει την ύπαρξη εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων στην Κρήτη και μάλιστα και την αξία τους;

Όσο μπορεί  και  ένας διαπιστευμένος στη ΝΑΣΑ δημοσιογράφος να γνωρίζει  την ύπαρξη ζωής στο γαλαξία πριν το εξακριβώσει  η ΝΑΣΑ. Από μαθηματική σκοπιά είναι βέβαιο πως υπάρχει ζωή στο σύμπαν, αλλά το πότε και το πόσο μακριά είναι άγνωστα.

Αν είναι δυνατό να συμβεί  αυτό, γιατί γίνονται σεισμικές έρευνες και στη συνέχεια αν υπάρξουν θετικές ενδείξεις μόνο στήνονται τα τρυπάνια;

Γιατί υπάρχουν και πληρώνονται με πολλά εκατομμύρια οι εταιρείες σεισμολογικής διάγνωσης του υπεδάφους για τους χάρτες που θα προκύψουν από τις έρευνες.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να μάθει πως υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία στην εξερεύνηση και εξόρυξη υδρογονανθράκων με διαφορετικές επιχειρήσεις που ειδικεύονται στο πολλά διαδοχικά στάδια της διαδικασίας.

Σε γενικές γραμμές η διαδικασία ξεκινά με εξειδικευμένους  γεωλόγους που εντοπίζουν τις πετρελαιοπιθανές περιοχές, μετά ακολουθούν οι «σεισμογράφοι» που δίνουν λεπτομέρειες για το υπέδαφος των πετρελαιοπιθανών περιοχών και μετά οι εταιρείες εξερεύνησης μέσω γεωτρήσεων. Οι τελευταίες δεν εκμεταλλεύονται κοιτάσματα, απλά τρυπάνε και με βάση τα ευρήματα εντοπίζουν πιθανά εκμεταλλεύσιμα πηγάδια και προσδιορίζουν το μέγεθός τους.

Όταν ολοκληρώσουν το έργο τους ακολουθούν οι εταιρείες που εγκαθιστούν τους μηχανισμούς άντλησης και τέλος ακολουθούν οι εταιρείες που εκμεταλλεύονται το κοίτασμα… Περιληπτικά έχουμε λοιπόν α) Γεωλόγοι, β) «Σεισμοφωτογράφοι», γ) Ερευνητές με γεώτρηση, δ) Εγκαταστάτες μηχανισμών άντλησης, ε) Εταιρεία εκμετάλλευσης κοιτάσματος από όποιον έχει αγοράσει το δικαίωμα.

Απ’ όλα αυτά τα στάδια στην Ελλάδα βρισκόμαστε στο πρώτο (α) αυτό των γεωλόγων που έχουν εντοπίσει πετρελαιοπιθανές περιοχές.  Τώρα έχει ξεκινήσει το δεύτερο στάδιο (β) των σεισμικών ερευνών…

Για να έχουμε μια εικόνα του τι συμβαίνει, αρκεί να λάβουμε υπόψη πως από τις περιπτώσεις όπου θα κριθεί πως πρέπει  να μπει τρυπάνι, μόνο σε ένα ποσοστό 3-4% προκύπτουν στατιστικά με βάση τη διεθνή εμπειρία του κλάδου εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα…

Ας υποθέσουμε επίσης πως νοτίως της Κρήτης ή Βορείως της Πλατείας Ομονοίας εντοπιστεί με κάποιο μαγικό τρόπο το μεγαλύτερο κοίτασμα της υφηλίου αξίας όχι 400 δισ. ευρώ αλλά 400 τρισ. ευρώ και το κοίτασμα αυτό είναι σε βάθος 15 χιλιομέτρων. Θα είναι δώρο άδωρο γιατί το μεγαλύτερο βάθος απ’ όπου η τεχνολογία μπορεί να αντλήσει σήμερα δεν ξεπερνά τα 10 χιλιόμετρα.

Ακούγεται επίσης πολύ συχνά πως στο τάδε σημείο είχαν γίνει γεωτρήσεις παλιότερα, ενώ βρήκαν κάτι το έκλεισαν και έφυγαν. Οι ιστορίες αυτές συνήθως  πυροδοτούν σενάρια συνωμοσίας.

Δεν αρκεί να υπάρχει πετρέλαιο κάπου, χρειάζεται το κοίτασμα να είναι εκμεταλλεύσιμο. Δηλαδή, η ποσότητα να είναι επαρκής να αποσβέσει το κόστος και να αφήσει και κέρδος ανάλογο με το ρίσκο που εμπεριέχει.

Ένα κοίτασμα π.χ. με κόστος εξόρυξης 30 δολάρια το βαρέλι, σήμερα συμφέρει να αντληθεί, όχι όμως πριν δώδεκα χρόνια όταν η τιμή του πετρελαίου είχε πέσει στα 10 δολάρια το βαρέλι…

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν υπάρχουν ή όχι εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα στην Ελλάδα πριν ολοκληρωθούν οι σχετικές γεωτρήσεις. Εκτός φυσικά από τους Έλληνες ταξιτζήδες που τέτοια θέματα ή ζητήματα άλλων ορυκτών όπως  και ελληνικής κατασκευής  υπερόπλων, τα παίζουν στα δάκτυλα.
Το πιο πιθανό σενάριο…

Το μόνο «πετρέλαιο» που μπορεί να βρει ένας οικονομικός αναλυτής είναι κάποιος κρυμμένος αριθμός σε κάποιο ισολογισμό.

Από πού μπορεί να γνωρίζει λοιπόν η DB αυτό που η κοινή λογική μας λέει ότι θα ξέρουμε μόνο όταν αρχίσουν να μπαίνουν τρυπάνια;

Η έκθεση είναι προσεκτικά διατυπωμένη αλλά όταν μιλάς στον πεινασμένο για καρβέλια δεν προσέχει τις λεπτομέρειες. Εστιάζει την προσοχή στον όγκο των καρβελιών και στο κενό του στομάχου του.

Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ πιθανό η έκθεση αυτή να έχει σαν στόχο την μεταστροφή της κοινής γνώμης στη Γερμανία και του Βορρά της Ευρωζώνης γενικότερα σε σχέση με πεποίθηση αποπομπής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, την οποία πιστεύει μια πλειοψηφική μερίδα. Η μεταστροφή αυτή φαίνεται πως είναι απαραίτητη και για ένα ενδεχόμενο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και από τον επίσημο τομέα στα επόμενα χρόνια.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις δηλώσεις Σοϊμπλε για την καταστρεπτική επίδραση της εξόδου της Ελλάδας. Ο στόχος είναι η μεταστροφή της κοινής Γνώμης της Γερμανίας. Δεν είναι τυχαίο που πριν έξι μήνες δεν το έλεγαν αυτό, αλλά άφηναν το ενδεχόμενο εξόδου ανοιχτό. Η στροφή έγινε το καλοκαίρι μετά τα εκλογές και επισημοποιήθηκε με την επίσκεψη Σαμαρά στο Βερολίνο…

Εργασία, μόρφωση και επιχειρηματικότητα…

Κατά τα λοιπά η άποψη της στήλης παραμένει η ίδια η ανακάλυψη ενός άμεσα εξορύξημου κοιτάσματος 400 δισ. από την Ελλάδα αυτή την περίοδο με αυτή την κοινωνία, και αυτή την πολιτική και οικονομική ελίτ θα έμοιαζε με την κατάσταση όπου ένα πρεζάκι ή ένα αλκοολικός θα λάμβανε μια μεγάλη κληρονομιά. Η καταστροφή θα ήταν πιθανότερη από την αναδημιουργία…

Η έξοδος από την κοινωνική και οικονομική χρεοκοπία χρειάζεται περισσότερο εργασία, μόρφωση και επιχειρηματικότητα παρά πλούσια κοιτάσματα, μεγάλες επιδοτήσεις ή πολλά δανεικά…

  Πηγή: capital.gr

Αντικλείδι , http://antikleidi.com