Ένα θλιμμένο άρθρο

Σήμερα σίγουρα θα βαρεθεί τε να διαβάζετε και να ακούτε αναλύσεις επί αναλύσεων της χθεσινής ημέρας για τη χώρα μας! 

Οι μεν θα προσπαθήσουν να αναδείξουν τα θετικά (;) και να δικαιολογήσουν τη ψήφιση των νέων μέτρων και οι δε, θα κατακεραυνώνουν το νέο νόμο και όσους επέλεξαν να τον ψηφίσουν! 

Σίγουρα, το έργο των τελευταίων είναι ασύγκριτα πιο εύκολο! 

Προσωπικά θα αποφύγω τέτοιου είδους ανάλυση και θα σας πω μια ιστορία! 

Στο τέλος αυτής, τα συμπεράσματα δικά σας…


Πριν όχι πολλά χρόνια, σε μια γειτονιά ενός δάσους, υπήρχε μια μικρή πολιτεία. Η πολιτεία κατοικούνταν από μικρά σκιουράκια. 

Ήταν μια ευτυχισμένη πολιτεία, και όλα τα σκιουράκια ζούσαν ευτυχισμένα και αγαπημένα μεταξύ τους! Όμως, ένας βαρύς χειμώνας, ισοπέδωσε τα πάντα σε αυτή τη μικρή πολιτεία. 

Ο βασιλιάς τους αποφάσισε ότι θα έπρεπε το κάθε σκιουράκι να καταβάλει στο βασίλειο του σχεδόν όλα τα βελανίδια και τα καρύδια που είχε μαζέψει όλη τη χρονιά για να μπορέσει ο βασιλιάς να αντεπεξέλθει στις κοινωνικές υποχρεώσεις που είχε προς τα άλλα βασίλεια.
Τα σκιουράκια δε μπορούσαν να καταλάβουν γιατί θα έπρεπε να δώσουν όλη τη τροφή τους που με κόπο είχαν μαζέψει για να μπορεί να κάνει πάρτυ ο βασιλιάς. 

Σε μια μυστική συνέλευση που έκαναν, έξω από τη πολιτεία τους, αποφάσισαν ότι η συμπεριφορά του βασιλιά ήταν άδικη και θα έπρεπε να λάβουν μέτρα. 

Ένας νεαρός και δυνατός σκίουρος πήρε το λόγο και με όμορφα και σπουδασμένα λόγια τους ζήτησε να διώξουν τον βασιλιά και να βάλουν εκείνο στη θέση τους!

Ο νεαρός και όμορφος αυτός σκίουρος τους μάγεψε και έτσι τα σκιουράκια όλα συμφώνησαν και με χέρα σηκωμένα αναφώνησαν «Ζήτω ο νέος βασιλιάς»!
Ο παλιός βασιλιάς εκδιώχτηκε και ο νέος βασιλιάς ανέλαβε τα καθήκοντα του! 

Οι μέρες όμως περνούσαν και τα σκιουράκια δεν έβλεπαν καμία αλλαγή! Όχι μόνο οι τροφές τους δεν επεστράφησαν αλλά έβλεπαν το νέο βασιλιά να προσκαλεί φίλους του από άλλα βασίλεια, να τους φιλοξενεί και να τους διασκεδάζει! Είχε επίσης δωροδοκήσει μερικούς δικούς του να κατασκοπεύουν τα σκιουράκια και μόλις αντιληφθούν τίποτα περί εξέγερσης και επανάστασης να τον ενημερώσουν. Ακύρωσε μάλιστα και το δικαίωμα που είχαν τα σκιουράκια να αποφασίζουν για το βασιλιά τους.
Τα σκιουράκια εγκλωβίστηκαν μέσα από την ελπίδα και τα όνειρα τους για μια πιο δίκαιη και ισότιμη πολιτεία. Όχι μόνο καλύτερες μέρες δεν ήρθαν αλλά πολύ χειρότερες! 

Ώσπου ήρθε μια μέρα και τα σκιουράκια άρχισαν σιγά σιγά να αφήνουν τις ζεστές τους κουφάλες και να εγκαταλείπουν τη πολιτεία τους! 

Ο βασιλιάς, βλέποντας τα σκιουράκια να φεύγουν, τα σταμάτησε! Τους ζήτησε συγγνώμη για ότι είχε κάνει και τους ζήτησε να τον συγχωρέσουν δίνοντας του μια δεύτερη ευκαιρία να επανορθώσει για τα κακά που τους είχε κάνει! 

Τα σκιουράκια τον πίστεψαν και αποφάσισαν να επιστρέφουν στα σπιτάκια τους! Όμως ο βασιλιάς είχε άλλα σχέδια. 

Μέσα σε ένα βράδυ, κατάφερε και έχτισε ένα φράχτη γύρω γύρω από τη πολιτεία του με τη βοήθεια και των άλλων βασιλέων. Σε αντάλλαγμα για τη «βοήθεια» τους, τους χάρισε όλα τα αποθέματα τροφής που είχε αρπάξει από τα σκιουράκια της πολιτείας του.
Όταν ξύπνησαν την επόμενη μέρα τα σκιουράκια, είδαν ένα τεράστιο τοίχο να τους περιτριγυρίζει και κάτι άγριους και βρώμικους σκίουρους να τους φωνάζουν και να τους διατάζουν να πάνε για δουλειά για να μαζέψουν τροφή για το βασιλιά τους! Είχαν συνειδητοποιήσει ότι ο βασιλιάς τους κορόιδεψε για άλλη μια φορά και τους είχε πια φυλακίσει μέσα στην ίδια τους τη πολιτεία. 

Πλέον, δε δούλευαν για να ταΐσουν τις οικογένειες τους αλλά για να ταΐζουν τους επισκέπτες και τους φίλους του βασιλιά! 

Κανένα πια σκιουράκι δεν είχε τη δύναμη και το σθένος να αντιδράσει!
Τα χρόνια περνούσαν και τα σκιουράκια είχαν πια συνηθίσει τη σκλαβιά τους! Είχαν συνηθίσει το φράχτη, είχαν μάθει να ζουν δίχως όνειρα, είχαν μάθει να μη τους νοιάζει το αύριο, είχαν μάθει να μη νοιάζονται ο ένας για τον άλλο!

Η άλλοτε χαρούμενη πολιτεία τους έγινε μια φυλακή από την οποία πια δεν τους ένοιαζε να ξεφύγουν! 

Είχαν πια γίνει σκλάβοι με τη θέληση τους και είχαν ξεχάσει πως είναι να είσαι ελεύθερος!




Χαράλαμπος Σαραφόπουλος
8/11/2012

Χαράλαμπος Σαραφόπουλος